Een nieuw wieleravontuur begon op woensdag 2 augustus, toen ons team van renners, mekaniekers en teamleiding de weg naar Frankrijk insloegen. Het was namelijk tijd voor de vierdaagse wielerkoers L’Estival Bretonne. De regen besprenkelde de voorruit terwijl de kilometers langzaam voorbij gleden.
Opstelling
Het deelnemersveld werd voornamelijk gevuld door Franse ploegen maar met Wieler Combinatie Friesland, TWC De Kempen en Wielerploeg Groot Amsterdam hadden we Nederlandse concullega’s. Voor ons stonden opgesteld: Steyn van der Veen, Christiaan Lubbers, Eythor Eriksson, Olav Wallinga, Jelmer Ligtenberg en Joris Kranenburg. Ondersteund door mekaniekers Adjo en Henk en ploegleider Jentje.
Verkenning en voorbereiding
Na aankomst in het pittoreske Lycee verkenden de renners een deel van het uitdagende parcours. De plannen waren gesmeed en de materialen waren tot in de puntjes verzorgd dankzij de inspanningen van Henk en Adjo. Met de voorspelling van droog weer voor de komende dagen en de vastberadenheid van het team, was alles gereed voor de ware uitdaging die L’Estivale Bretonne zou zijn.
Het was tijd om te koersen en om te laten zien waar de Kanjers voor stonden. Met vastberadenheid en het verlangen naar succes, begonnen ze aan het avontuur dat L’Estivale Bretonne heet.
Etappe 1: Crand-Champ -> Grand-Champ
Op vrijdag was het moment aangebroken, de renners begonnen vol goede moed aan de eerste etappe van 135,7 km. Hoewel de strijd begon met vastberadenheid, waren er onderweg enkele onveilige situaties op het parcours. Zoals auto’s die half op de weg stonden, motoren die in de bochten stilstonden en een ploegleider die in het peloton reed. Na de etappe werd dit met de organisatie besproken om de veiligheid van de renners te waarborgen.
Steyn en Jelmer hadden elk hun zinnen gezet op een trui: Steyn wilde de ” van Bretagne worden en Jelmer de ‘Grimpeur’. Beide renners zetten sterke prestaties neer in de sprints. Jelmer werd eerste in de sprint en Steyn tweede. Echter dacht de organisatie hier anders over, door onkundige punten registratie vóór de sprint.
Christiaan koerste sterk mee in de voorhoede, ook Joris zich liet zien in deze ontsnapping. Het team toonde slim koersinzicht en zat vaak vooraan. Joris wist dan ook in de eerste groep te eindigen en maakte zijn bijnaam ‘klassementsman’ zeker waar. Olav, Jelmer en Steyn werden helaas benadeeld door de eerder genoemde ploegleider die in het peloton reed. Christiaan wist nog op tijd binnen te komen, helaas haalde Eythor dit niet. De winst ging vandaag naar Ducret, gevolgd door Dauphin en Lagnet.
Hoewel ongunstige omstandigheden en onveilige momenten sommige renners benadeelden, bleef de spirit hoog. De focus lag al op de volgende dag, vol hoop op een veiligere en succesvolle dag.
Etappe 2: Scrignac -> Poullaouen
Met de zon die langzaam opkwam en een lichte bries die door het Franse landschap streek, begon de tweede etappe van L’Estivale Bretonne als een nieuw avontuur voor de Kanjers. Het parcours, dat voor sommigen bekend terrein was, bood een uitdagende mix van omlopen en een verraderlijke slotronde met een steile klim die als een scherprechter boven de renners uittorende. Het was duidelijk dat deze dag niet zonder strijd zou zijn.
Vanaf de start waren de kanjers vastbesloten om hun stempel op de etappe te drukken. Afgesproken was om de focus te leggen naar het tweede deel van de koers, daar moest het immers gebeuren.
De vroege omlopen zagen al enkele groepen renners hun kans grijpen, maar onze Kanjers lieten zich niet onbetuigd. Als hongerige wolven sloegen Olav, Jelmer en Steyn toe en sloten zich aan bij de uitdagers die voorop gingen. Olav, echter, leek iets te gretig en bracht zichzelf in de problemen door ook gaten te dichten, een risico dat later zijn tol zou eisen.
Terwijl de koers vorderde, vonden twee grote groepen renners hun weg naar voren en vormden een alliantie die de concurrentie op afstand hield. Ondertussen had Steyn zijn krachten uitgeput in een kopgroep en moest hij diep gaan om na een valpartij terug te keren. Een inspanning die zijn tol zou eisen in de slotfase.
De slotronde, met zijn meedogenloze klim en winderige omstandigheden, zorgde voor een waar spektakel. De kop van de koers wisselde voortdurend terwijl enkele renners alles op alles zetten voor de dagoverwinning. In het tweede peloton zaten onder andere vier Kanjers, de gele trui en de Zwitserse kampioen.
Christiaan, onze specialist, moest de groep laten gaan op de steile klim, maar gaf niet op en vocht in een groep erachter. Joris, vastberaden om zijn klassementsambities waar te maken, brak uit de groep en nam twee renners mee op een onverschrokken avontuur. Samen kwamen ze binnen een minuut van het eerste peloton. Jelmer en Olav wisten ook nog weg te rijden en tijd te pakken op het tweede peloton, zij eindigden op een verdienstelijke 66ste en 67ste plaats op een kleine minuut voor het tweede peloton.
Steyn, hoewel moegestreden en eenzamer dan ooit, zette een knappe prestatie neer en haalde de finish. Maar het noodlot sloeg toe toen hij buiten de tijdslimiet arriveerde, een bitterzoet einde aan een dag van onvermoeibare inspanning.
De overwinning ging naar Le Cam die solo over de finish kwam, gevolgd door Braz Afonso en Dauphin.
Etappe 3: Plougonven -> Plouigneau
De derde etappe van L’Estivale Bretonne bracht een frisse wind van verandering met zich mee. Voor het eerst deze week werden nieuwe wegen verkend, een kleine 140 kilometer aan uitdagingen die op het programma stond. De spanning hing in de lucht.
Het startschot klonk en de renners doken de eerste ronde in, wetende dat deze drie keer herhaald zou worden. Na de derde doortocht volgde een tussenstuk naar ronde 2, die ook driemaal werd afgelegd. Dit fenomeen herhaalde zich voor rondes 3 en 4, waarbij de laatste ronde bekend terrein was voor de strijdlustige Kanjers.
De uitdaging van de dag kwam in de vorm van een muur, een steile klim die de renners tot het uiterste zou drijven. De doelen waren gesteld, en het was duidelijk dat dit geen gewone etappe zou zijn. Jelmer, met zijn klassementsbenen, toonde zich al snel als de heerser van de muur toen hij als eerste bovenkwam. Christiaan en Joris volgden in zijn voetsporen, altijd bij de voorste van het peloton wanneer de weg omhoog klom.
Maar zoals elke wielerwedstrijd heeft zijn verrassingen, en vandaag was geen uitzondering. Olav, onze koerskapitein, al vroeg in de koers het peloton te laten gaan na de eerste lokale ronde. Maar ware vastberadenheid vloeit door de aderen van de Kanjers. Olav zette door, trotseerde deze lijdensweg en ging solo verder, 110 kilometer lang, vastbesloten om binnen de tijdslimiet te finishen. Zijn doorzettingsvermogen was bewonderenswaardig!
Het verloop van de etappe bracht echter niet alleen triomfen. Jelmer, die de eerste groep liet gaan na een mechanisch defect, baalde van de gemiste kans om zijn krachtige benen op de muur te tonen. Joris, strijdend aan de voorlinie, moest toegeven aan krampen na herhaalde beklimmingen van de beruchte helling. Maar beiden zetten door en finishten moedig voor het tweede peloton.
Christiaan toonde zijn ambitie terwijl het peloton uit elkaar werd getrokken. Hij finishte achter het tweede peloton, wetende dat hij alles had gegeven. De derde etappe van L’Estivale Bretonne was een ware test van karakter en veerkracht. Nieuwe wegen brachten nieuwe uitdagingen.
De overwinning ging naar Guichard, op twee tellen gevolgd door Renard-Haquin en iets later Lagnet.
Etappe 4: Loudéac -> Loudéac
Vandaag begon de laatste etappe van L’Estivale Breton. Een dag met 2 grote rondes van 25 kilometer en 14 rondes van 7 kilometer in Loudéac.
In deze finale werden de rollen duidelijk verdeeld. Koerskapitein Olav, Christiaan en Joris stelden zich op in een ondersteunende rol voor hun rappe sprintkoning, Jelmer.
Het parcours, weliswaar vertrouwd voor Christiaan, bood nog steeds uitdagingen. Christiaan manifesteerde zich in de voorste gelederen. Joris, vastbesloten om zijn bijdrage te leveren, hield stand aan de voorkant en gaf Jelmer de nodige steun. En Olav, met moed, demarreerde herhaaldelijk, in een vastberaden poging om de kopgroep te vormen. Helaas misten we de definitieve kopgroep, die later uitgedund zou worden tot er een tweetal overbleef.
Het hart van de etappe klopte echter in de opbouw naar de spannende climax. Jelmer, die gedurende de laatste vier rondes als een schaduw in de voorste gelederen bleef, vond zichzelf in de laatste kilometers omringd door de beschermende kracht van Christiaan. Een perfect getimede afzet zorgde ervoor dat Jelmer zijn sprint kon ontketenen.
Maar zoals het leven van een wielrenner onvoorspelbaar is, kwam de één na laatste bocht een bitterzoete wending. Jelmer raakte ingesloten aan de linkerkant, terwijl renners aan de andere kant voorbij reden. Een tactisch foutje, maar niet vooraf in te zien.
En zo eindigde de laatste etappe van L’Estivale Breton in een wervelwind. Jelmer en Joris finishten rond de 40e plek, terwijl het doel was om te strijden voor een overwinning. Christiaan volgde op de 66ste plaats en Olav kwam als 95ste over de meet.
Lagnet was het die deze keer als eerste over de finish kwam, gevolgd door Dauphin en Villemin. Het eindklassement ging verdienstelijk naar Dauphin (Arkea-Samsic), die met drie podiumplaatsen indruk maakte. Lagnet eindigde als tweede en Renard-Haquin maakte het podium compleet.
Joris wist als 49ste te eindigen in het eindklassement, gevolgd door Jelmer (75), Christiaan (94) en Olav (95). Met 42 uitvallers was het een sterke prestatie om toch uit te rijden.
De Kanjers hadden alles gegeven en zichzelf sterk ingezet. Als begeleiding kon je niet trotser zijn op een team dat hun grenzen verlegd. Een bedankje aan de begeleiding en de renners voelde als een gepaste afsluiting.
