Afgelopen weekend stond voor de Kanjers de Arden Challenge op het programma. Traditiegetrouw is dit een wedstrijd die de Kanjers goed ligt. Zo werd Jelle vorig jaar 2e in het eindklassement, won Jelle 2 jaar geleden de slotetappe en won Joren dat jaar de witte en de groene trui. Oorspronkelijk stond de editie van dit jaar in april op de wedstrijdkalender, om de bekende redenen stond deze wedstrijd dit jaar in september op de planning. Voor de Kanjers stonden Jelle, Joren, Olav, Bastiaan, Christiaan en Rick aan de start. Het werd een mooi weekend met uiteindelijk winst in het bergklassement voor Jelle. Zo voegde hij een ontbrekende trui toe aan de collectie van de Kanjers, alleen de gele ontbreekt nog. Wie weet volgend jaar…
Etappe 1.
Na donderdag af te zijn gereisd naar België was het vrijdagmiddag dan zover, de eerste etappe van de Arden Challenge 2020. Slecht weer en een maximum temperatuur van maar 8°C betekende dat de renners dik ingepakt en ingevet aan de start stonden om 14:00.
Drie rondes van 44 km met daarin “twee” beklimmingen die elkaar direct opvolgde wat resulteerde in een berg waarop het een slachtveld van 14 km lang bergop was om als eerste boven te zijn. Jelle had in de voorbesprekingen aangegeven dat hij ‘voor de bergsprint wou gaan’ wat resulteerde in punten in elke bergsprint met maar liefst twee overwinningen waarmee hij direct een voorsprong opbouwde tegenover de concurrentie.
Een kopgroep van acht reed weg waarachter Jelle na goed voorbereidend werk van de andere kanjers een 6e plek in de peloton sprint wist te bemachtigen
Etappe 2.
De tweede etappe stond minder in het teken van klimmen maar het, in Nederland welbekende, waaier rijden’ en het begrip “op de kant” kwam er sterk naar voren. Na een goede start van alle kanjers voorin wist Jelle met behulp van ploeggenoten zijn voorsprong in het bergklassement uit te breiden.
Aan het einde van de tweede ronde was er een grote valpartij na de renners met 60km/u aan de voet van een hupje in het glooiende wegdek verschenen. Olav zijn fiets lag o.a. in pijn maar hij kon ondanks de pijn opstappen en de etappe uitrijden. Ook Rick lag op de grond maar kon op eigen kracht snel terugkeren in het peloton.
Een herstart volgde.
Meteen koers en opnieuw brak het peloton in stukken. Er reed 43 man in twee etappes, eerst 32 man waar geen kanjers bij zaten en daarna 11 man waar opnieuw door ons niet op werd gereageerd. Om de schade te beperken moet het gat gedicht worden en sloten onze mannen met het resterende peloton in het wiel onderaan de muur (beklimming etappe 2) weer aan. Dit, samen met een gevaarlijke finish waardoor o.a. Jelle plekken verloor in de finale kostte ons een goede dag-uitslag.
Etappe 3.
In de voorbespreking kwam de bergtrui sterk naar voren aangezien Jelle een mooie leiding had in het bergklassement. Wedstrijdritme dat de mannen miste samen met het hoge niveau resulteerde in dat er veel mannen overboord vlogen na de 3e klim van de dag. Daarvoor wist Jelle, zowel als Joren wel met wederom goed voorbereidend werk punten te sprokkelen in de eerste bergsprint. Echter won zijn meest directe concurrent deze sprint en liep daarmee in op Jelle. De sprint erna liet de man in de bollentrui echter even zien wie de echte bergkoning is. Nadat zijn directe concurrent een kilometer voor de GPM-meet er al vandoor sprintte wist Jelle hem op te rapen en er overheen te vliegen om niet met een banddikte maar met 60 fietslengtes voorsprong als eerste op de berg te zijn. Jelle beschreef deze sprint als volgt; “Die tweede sprint? ALLES werd zwart en ik stond te nekken bovenop die berg maar ik had ‘em wel, en dik ook”
Een laatste poging van andere mannen in het bergklassement volgde, 11 man reed weg maar Olav, Christiaan en Jelle smoorden deze aanval in de kiem en daarmee was het gedaan om de bergtrui.
Na verhinderd te worden 10km voor de eindstreep door een valpartij reed de bergkoning relaxed naar de finish en nam hij na een beetje te zijn opgefrist zijn welverdiende prijzen in ontvangst!
